هفت قبیله

هشدار

کسی اگر درین قبیله بخندد؛

تباه

خواهد شد!

سوگوارقبیله ای باشیم

که در قناعت شادمانی هاشان

پیشتازند!

درویش

به یک قبیله قفس،

حاجتی ندارم

و

بس!

دروغ میگویی!

و

یک قبیله ی شاعر

حواسشان پرت است!!!!

مرگ

خنیاگر خاموشیست

و

ه‍م قبیله ی غم!

تورا

نمیبخشند!

قبیله کوچ میکند

کلاغ

می ماند!

چه تاولی که نزد چشم آسما نی غم

که این قبیله تو را می سزد سرانجامش

تباهی ها

توهم

خواهی چشید!

طعم تحفه ی تحقیری را

که مثل سانحه ی خروار ها،

خاکستری اند

تو

هم، خواهی شنید

لحن بیدادی را،

که باور شانه هایت را

پلید و پلشت و ناجوانمردانه،

خاک میکند!

و

تو

هم، مینوازی

نوای حزینی را

در بغض چاه خفته ی شب هایی

که میتکاندت از زخمه ی حیرت این تباهی ها

و

تو هم

خواهی سرود…...