درک درستی در حیطه ی چگونه انگاری تصورات آدمها آن هم در قالب هر شخصیت متفاوتی - مستقلا - باید داشته باشی تا بتوانی چند درصدی شاید آنچه که به آن عکس العمل در مواجه های مجازی میگویند، را پیش بینی کنی؟ شک ندارم دوستانی که در عرصه های جامعه شناسی،مردم شناسی و روانشناسی و و و مطالعه و تفحصی داشته اند در مورد این عقیده و نظر حقیر بابنده هم رای میباشند.
در جوامع کنونی که بطور اخص در نحوه ارتباطات مردم با هم دگرگونی های عظیمی به کمک رشد تکنولوژی اتفاق افتاده چالش های تازه ای هم ناچار همگون و همسوی با این تغییرات سر برون آورده و میآورند که گاهی قرین بافضایل یا رضایل انسانی شکوفا شده و تاثیرات بسیاری در اکثر موارد بر پیچیدگی های ارتباطی گذاشته و میگذارند
سوار بر تلاطم امواج تکنولوژی معرکه و اتفاقی سر برون آورد که همسوی با جهان واقعی گستره ای مجازی را دامن زد، که با سرعت سر سام آوری حقیقت و واقعیت را به کام گرفته و ناچار و بی بدیل به هزاران دلیل درست و غلط بر پهنه ی بینهایت خود افزوده و حتی فرصت حیرت را از نگاه مبهوت بشریت دریغ میدارد!
براستی در مواجهه با این چالش بزرگ آدمی چه کرده؟ و چگونه مهار این وسعت را به دست خواهد گرفت؟ ودر ازای فرصت های بیکران این عرصه چه بهایی پرداخته و میپردازد؟
در این دو یا سه دهه ای که جولان بشریت در عرصه های مجازی به سمت بیکرانگی شتاب گرفته است علاوه بر اندوخته هایی که اطلاعات مینامیمم و در دسترس یکدیگر مینهیم که خود موجب مزایا و معایب فراوانیست ،چندین مورد بهای گزاف ناخواسته ی دیگری از کف داده ایم که شاید در مواجهه با عواقب به ناچار آن هنوز سر درگم مانده باشیم.
آنچه که در این مجال بیشتر علاقمند به عنوان آن هستم، بحران توهم بر عرصه ی قضاوت از دیگران در محیط محدود مجازیست ، د بیشک دسترسی آنانی که درتسلط و تحلیل اطلاعات سرورهای بزرگ و متعددحصول نتایج را به سمت بیزینس و کسب درآمد پیش میرانند بنا به دسترسی های خاص که در قبالپرداخت های کلان اتفاق می افتد کمتر دچار وهم و سراب خواهند شد اما نقطه نظر حقیر بستریست که در محدوده ی کاربران متعارف سطحی و خانگی اتفاق افتاده و می افتد.
