اجابت

کلید میکنم
روی واژه واژه ی حس نگاهت ، محو میشوم!
از ضمیرناب زمان،
تا پلک خیس هجاهای انس، رسوب میکنم !
همچون اخگری،
 به سینه ی بغض همیشه ات ؛
سبکتر از خیالی سیال،
به پهنای وسعت اندوه ،مجذوب تمنایی جاودان.....
برمن روامدار،اینگونه داغ فراغت به سینه ام،
یک جرعه از جوانه ی اشکت ،ترانه کن
نفرین براین شقاوت شیاد آرزو
برگی زاشتیاق،درنگی ز شوق،شبنمی از التهاب عشق ؛
ای رستخیز اجابت ،
نشانه ای ؟