خالی

خالی تر ازدستان صیدم
انبان امیدم بود ! 
که در اقیانوس واژه های فراق،
نیافتم
فراغتی از تو

کاش چیده بودم،گل لبخندت را
وقتی که در بهار نگاهم،
شکوفه زد

آموخته ام
بذر دلتنگی ات را ،
در گلدان خیالم بکارم
نه در باغ امید!