اغوا

حق با توبود

نه

این سوگواری نبود،

-دریغ یا حسرت :-

جلوه ای بود،

از جولان بغض

تاگره ای کور،

همچون استخوانی

گلویت را بفشارد!

جلای مقدس اندوهی  بایدت ،

به ساعت آسملن

تا تمام تو را فرا گیرد

نه،

نه به لحن خاک…..

تابی که تو به رنگین کمان بسته بودی

محراب ابروی نیاز ی را ورق میزد

که بی بهانه گریستن را

• سر به زانوی پدررا -

میمانست

دریغم مدا ر

دریغم مدا ر

کیمیای اندوهت را