اهواز

خیرات خیابان میکرد

خاک نم خورده

بوی   جراحت دستان دشت را!

راه  نفس تا سینه بسته بود

باد مشت برسینه ها میکوفت

و سوزن

به روی میپاشید

چنار پیر،

سرفه ی خشکی کرد

وبرخاک خیابان سجده کرد

هیاهوی شهر بود

و نقل حسرت باران

اذان

نمیگفتند…….