جبر
شنبه, ۳ مهر ۱۳۹۵، ۱۱:۱۱ ب.ظ
و
سفر خود،
مسافری تنهاست…..
قایقی را
خواب میبینم ،
که تشنه ی دریاست !
آسمانی ،
که ماه را بلعید !
و
چاه ژرف و عمیقی که،
مثنوی میخواند!
چه جبر ناز و ملیحی
چه خوب میرقصید
!
بودن فراتر ازخور و خواب ودیدن و دیدار و گفت وگوست.....
باشیم و بمانیم آنگونه که نقش بردلهانهیم وبرق نگاه ها شویم وتبسمی برلبها.....
هنر انسان بودن بودن ماندگار است.هماره باشیدوبمانید.
بایگانی
- اسفند ۱۳۹۷ (۳)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۱)
- فروردين ۱۳۹۷ (۱)
- اسفند ۱۳۹۶ (۲)
- بهمن ۱۳۹۶ (۲)
- دی ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- مهر ۱۳۹۶ (۲)
- مرداد ۱۳۹۶ (۳)
- تیر ۱۳۹۶ (۳)
- خرداد ۱۳۹۶ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲)
- فروردين ۱۳۹۶ (۲)
- اسفند ۱۳۹۵ (۵)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۴)
- مهر ۱۳۹۵ (۵)
- شهریور ۱۳۹۵ (۵)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۴)
- خرداد ۱۳۹۵ (۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۴)
- فروردين ۱۳۹۵ (۵)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۲)
- آذر ۱۳۹۴ (۵)
- آبان ۱۳۹۴ (۸)
- مهر ۱۳۹۴ (۵)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۴ (۴)
- تیر ۱۳۹۴ (۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۱۲)
آخرین مطالب
