دخیل

برای هجرت از تو
بیقوله ای ساختم ازجنس عبرت و رنج
و
گشودم،
با رعشه ی دندانم
  هزاران گره از دخیل تناور اعجاز
عازمم !
به جرم خالص ادراک
- تهی تر از
 ترانه های مشوش -
 جار میزنم،
در کوچه های بغض،
   کوس رسوایی غنای ابتلای قفس را.