شکوه

وقتی که قاصدک

پر بریزد،برآشیانه ی اندوه

غزل بی سبب ترین بهانه هاست!

تا آفتاب ؛

پنجره ای را گم نکرده بتابد ،

وکلافه ترین دقایق،صف میکشند

- تا وصف بطالت هرزه ی حیات را

هجی کنند!!

باری به شانه های خمیده ی امید.....

       -

فردا

فرش قرمزی پهن میکنم ،

به وسعت ناشکیب سرگردانی بغض ،

تا تو را که نمیآیی

کران تا به کران،

دوباره بگریم.