دقایق

نوازش نگاهت،مرابس بود
گاهی که میگذشتی!
گاهی،
که میگذشتم.
- بهانه ی دیدار قاصدکی
که سرگردانم میکرد
و غروب هنوز همواره ام - هنوز!
؛ بهره ی سودای اندوهت
      نه سراب بود،و نه بغض بی سرانجام
و نه حتی
       خزان آینه ها 
من
مانده ام:
  بر گذرگاه سرنوشت گناه عبث واژه هایی
 وتوشه ی تلخ حسرتی،
که 
     نمیگذرد.