چار پاره

چهار + پاره
او
حالتی است
به وضوح طراوت یک لبخند
و
کریمانه همچون بودن ما
جاریست...
ما
به افسون خویش معتادیم
و طرح محو خنده ی تلخی را، گاهی
به سبک سایه ی یک بت
ترسیم می کنیم !
2- چه فرق میکند؟
عروج یا سقوط !
وقتی که تو
دور می شوی ؟
3- خواستم
نبض نگاهت را بگیرم
چشم های تو اما
سرگردان الفاظی بودنند
که ادراک رامصادره میکرد !!
4- دست نگاهت لغزید
از
دستان شعر من
بیا
گاهی هم ، زندگی کنیم !
نه
عادت...................