حکمت دو

همین  روبرو

از کوچه ی پهن انزوا که گذشتی

- به سمت قبله

فراتر از درک شعور همه ی نجواها:

جایی، حسی، نشانه ای، کسی، شاید

حالتی ایست

که عصیانت را مجاب میکند

- قریبتر از اندوه

- مانوستر از شوق . . . .

بمان

تا سودایی تو را فراگیرد

و هراسی و رخوتی، تورا بپالاید

اتفاق ساده ایست

و درنگ دوباره ای، از تو کام میگیرد

همین روبرو

قاب دوباره ای ، خواب آینه ای را دید!!

اتفاق ساده ایست.