حکمت

کال خشک را ردکن

از آن دامنه ی مالرو کنار کافه ی کوه 

برو 

سمت راستی را

بعد مسجدی متروک،مناره ی شکسته ایست
که در ضمیرچناری خشک،
فضیلت آفتاب را، زمزمه میکند
اگر به آسمان مینگری،

زمان را مجوی 

برو

تانشانه ای یابی 

اگر واحه ای دیدی،

سمت را فراموش کن

تارسم بودنت را در مغاک خاکت، نهالی بیاموزد

شدن را سببیست ،که بودن را نشاید.