بهار

و شب،

آکنده از پرواز بود و

پرتو نا بالغ شمعی که

آرام،همگام با

صدای بال ملایک،

اوراد نجوا و ذکر را  میدزدید.

کنار چشمه

نگاهی،امید نم زده را

میجوید و میبلعید

تمام وجد وجودم، تب تو را رقصید

و ماه

قهقهه میزد!

ستاره ها لبخند

چه باک از شرنگ ثانیه ها

ما

دوباره میروییم.

شیفته

من نوای آهنگ خفته ای،بودم

از ضمیر دل تاری شکسته

ومچاله و

مدفون

درناکجای آبادی ورونق!

شیهه ی باد بودو

شرنگ تازیانه ی سرما….

از که پرسیده بودی؟ نام مرا

که خاطره ی نقش دستانت

برتن محزون آواز

هنوز

میخواندم.

#ابوالفضل_ خداوردی _پور

# دفتر_ دلتنگی