کیمیا

برنگ همین پرده ی اشک
بر پهنه ی این آسمان مهتابی 
- اهلی این آشنایی -
برگزیدی ام !
به نازکای نشایی برسفره ی زمین
لرزان،به ابتلای مهرنسیمت!
انسی
که جرعه جرعه تلخ
مهجور از مردمم گریختی!
   به نام میخوانمت :
ای شور،ای شعرآرزو
اینک تو و سینه ام،قلبم،فروغم،فراغتم
ای کیمیای گران
تا
   بشارتی.....