حکمت چهار
شنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۹۴، ۱۰:۵۰ ب.ظ
لحاظ کن
همه را.....
کنار همه ی تیک های سرگردان
همه ی شاید ها،
نامی بگذار
همه ی احتمال های پریشان را دعوت کن
دست ترانه هایت را بگیر
بوم های پوسیده.رنگهای خشکیده،خوابهای ندیده ات را......
هم
ببین
فارغ نمیشوی
نه ترکیب میشوی؛
- در آشوب روزمرگی هایت-
و در انزوای سکوت هیچ خانه ای،
نخواهی خفت!
برائتی تورا
کام نمی گیرد.
توچیزی نخواهی یافت،که کنکاشت درمان نیست!!!!
بگسل
تا فروغت آشیان آسمان باشد
و
رهایی حسرت لحظه هایت را
رشک برد.
