بودن فراتر ازخور و خواب ودیدن و دیدار و گفت وگوست..... باشیم و بمانیم آنگونه که نقش بردلهانهیم وبرق نگاه ها شویم وتبسمی برلبها..... هنر انسان بودن بودن ماندگار است.هماره باشیدوبمانید.
دیشب شبنم خاطره ای ، ازکمین صاعقه ها گذشت ! پیچید: نوای نی چوپان تنهایی تا ضمیر خالی دشت -از خم ساقه های بید خانه ای تاریک تا گلبرگ بنفشه ها تا تب بستر خام دخترکی بر بام.... همراه جاری رود همراه اشک تا تف سنگین گونه ای لغزید........ صبح بستر کوهپایه را مه ی بود سرافکنده ، همچون شرم و باد روستا را بی دریغ پنجره تا پنجره ورق میزد تنور خانه ها خاموش بود و دیوار باغها ویران و پژواک نوای نی هم آواز تیشه ی مرد گورکن سکوت ساده ی دشت را می آشفت.................
